Tesseire

Mon Retorn

Soi prèp, en nuèit d’estels, d’escur
Exilh, en sòmi, long blu
Ieu partiguèt en viatge
Fa tròps jorns
Mas siegrèt lo camin
entà tu, en mon retorn

Tornèt, en nuèit d’espèr
Pas vençut
D’oblit, renaishi
Ont ets tu, en mon retorn

L’alba, vendrà, lèu plan
Cru freg, pausi, pas mai
Retornarai al vilatge
Uèi totjorn
Mòr temps, sòmi anèt
Vòli amb tu, en mon retorn

Magalí

Magalí, tes uèlhs sont luènh
En ton lièch, ta força es perd
Los cèls, amassan tempesta
Lo temps, s’aprocha al fin, d’un vielh camin

Ardit, sus nuèit d’estels
Lo fuòc, sonha caud els
Ooh, ardiu d’ivern
Ooh, camin jus pès

Hartèras quicòm d’ièr
Aital, remembres mai
Amics corrent per carrieras
Ton paire dreit ací, el dreit ací

Ardit, sus nuèit d’estels
Lo fuòc, sonha caud els
Magalí, tots son partits
lo vent deisha bric

Enrèire lo vilatge
Darrièr, tes trèus
La sang que laisses,
l’amor als tieus

Crida

En son ostal, Pèire es vielh
Òc son destin, luènh ela
L’espèra degalha vida
El siègres, mas crida, crida

Crida

Sovena ailò, agacha al cèu
Que non foguèt, oh sòl lèu
Plafons m’empachan d’estelas
Luènh vida, crida, crida,

Crida

Ta votz ressona fòrt,
L’espèr me sembla prèp
Dos joves fòls d’amor
Copejan l’infern

Crida

Nostra Nau

Bastint los pals
Volaram plan naut
Tu e ieu jonchs
Enta’th cèl partirem
Quaucun’s jorns
L’horizon demorèm

Vòli ben amont, còpi el vent
Vesi mon ostal mas es tròp luènh
Tots dos cercaram endacòm mai
En mon viatge, i a ges de bruch

Lum en grand matin
Los quatre jonchs partits
Veirem lo monde
Jamai blu, sens estrech
Gardaram los filhs
De dolor, misèra e frèg

Vegilha

Teunh lum, cèla
Vuèg trobarai
Maire, ai fallit
Marrit destin
Q’apròcha al fin
Fin de ser
Vai à cèu o infèrn

Glèisas, tocan
Per jorn aprèp
La mòrt, an causit
Ren cercarai
Veire en mes uèlhs
Mau coquin
Paure es mon destin
Lèu serai partit

Flors desus lièit
Còrda que ven
Cèl Roge, sias pas trist
Lo temps deven
S’emporta’l vent
Cal sortir
Cotèls plegarai
Pèiras trencarai
Enta’th nívols ieu volarai

Mort en Auton

Vora la crotz, ser d’auton
Ombras, armas, ausissi votzs
Un guerrièr surt, ses uèlhs perduts
Sòna a l’aura, un bruch d’adiu

Bruma enlà, ren de vent
La fòssa s’obra, saula el cobreis
Sus lo taüt, coronas d’aur
Lèrmas en tèrra, lo rei es mòrt

Temps avant, en jorns d’ostiu
Brandint bandièras, lo somèi viu
Dels sieus sonhèt de misèra e de por
Paire, veni, repausi amb tu

Montsegur

Dins lo país d’Olmes, en tèrra d’Arièja, quand los Pirineus sont moriguent, entà lhevant, davalhant los cimals, a dejus Sant Bartomièu, quand la tèrra comença a èstre mai fértil, mèns agresta, trapam lo vilatge de Montsegur.Agantant lo camin, pujant enta’th castèl, a los pès de la montanha i a una bèra explanada,ont la vida floreis, coneishuda coma Prat dels Cramats. En mai de 1243 e apuèi detz mèses de siètge, començèt la rendicion dels càtars dauant las tropas de Simon de Montfòrt.
Morir cremat pel fuòc es un dolor indescriptible, mas los darrièrs càtars se tradiren pas per s’en liurar, jamais renoncièron a ailò que cresían en canvi d’una vida de coardesa e mentida. Decidièron anar jonchs al lenhièr. Degun dels sietjats de Montsegur se separèt dels sieus fraires. Dos-cents-detz òmes e fèmnas e una volontat invencible, a debàs a l’esplanada, jus la sia anciana fortalesa, benlèu dejà sabián que aquel orror sonque durariá uns minuts, mentre que la sia lum brilharia fins la fin des jorns, illuminant a generacions a venir.
Ailà, una pèira escricha en lenga nòstra remembra als bons òmes. Prat dels Cramats. Als càtars. Martyrs per l’amor pur.

Ilha Elefant

Vent d’ocean,
Tuant caud
En Ilha blocats
Preson

Escurs,
Guidan la barca enlà
Navegam
Rompent gèu

Vai, jus nuèit, vielh camin
En nuèit, après destin
Jus vielh camin

En nhèu
Restèm
Montanha aprèp
Avançam
Jus d’estels

Som, en nuèit, estels camin
Cercats, cercam destin
Jus vielh camin

Sèrps

A l’auba as partit
Lo cor enardit
Lum de solelh demesida
De soldat vestit, bastit

La por, bastida
Ab còps, còps

Los fachs dempuèi
Paraulas ausidas
La sang an bulhida
Ara rauja avem, crebem

Las sèrps, espandidas
Pel còr, pel Bosc

Trofèu en cèl
Ont volan d’ausèths
Tambors espèts
Lutta sus la crotz, la crotz

Gojats, jouant a ninas
Cròcs, cròcs
En tèrra com vin novèl
Dos fraires, autras ribas
Dròlhes, mòrts

Mon d'Escur

Degun a la carrièra
Nuèch de Grèlhs
Las ombras se bolegan
Monde d’ier

Oh gira, gira, jus solelh
Oh gira, gira, mòu lo cèu

Los aubres, l’albièra
Nèbla en Òc
Ta sang jus la terra
Tieu lo fuòc

Lo bruit de las fuèlhas
En polit ser
Siègles trigossegan
En tes uèlhs

Mond d’escur, mond d’escur
Tua l’escur